Poniżej przedstawiam swoje najnowsze wiersze, jest to tylko ich mała część!
Babie lato
Nić snuje się srebrzystej rosie wrzosu
Szydełkiem wiązane wzory serwet firanki
Na rżysku zebranego chleba kłosów
Okna słońca bieleją pająka nicie na ranki.
Wrzesień wrzosy nicie słonecznej pajęczyny
Białą firanka haftowaną zasłania czerwone maliny
W przestrzeni żurawie skrzydłami nucą tony
Żegnają babie lato ,żegnają gryki białej zagony.
Jarzębina korale ma czerwone
Jest z nici białych pająka babiego lata welonie
Jałowiec jagody w kolcach na nim cienka pajęczyna
Pająk szydełkiem serwety na drutach zaczyna.
Babie lato w kolorach i bieli pajęczyny płyną fale
Ubiera ogrody , sady grusze jabłonie słońcu tonie
Na czarnym winogronie pajęczyny o tej porze stale
Pająk tkacz ma wzory na czarnym winogronie i zagonie.
W stawie wodzie ropuch pieśń śpiewa o głodzie
Wytrzeszczył oczy jest mu zimno jesiennej wodzie
Już nie boi się śmierci porwania
W dniu wczorajszym bociany odleciały w nie znane z rana?
Jesienią człowieka wzrokiem barwami duszę cieszy i nasyca
Ciepła jesień w cicha jesień , w babie lecie cała okolica
Już ucichły leśne śpiewy ,czarny król kruk zaczął granie
Potwierdził ,że chłodna pora jesieni babie lato pojechało na rydwanie?
Jan Rygorowicz 22.01.2011r.
Cmentarz naszej wiary
Nikt początku nie pamięta
kto pierwszy był chłopcy czy dziewczęta
Pamiętają nad nimi sosny ich korony
krzyże powalone msze świece gwiazdy i dzwony.
Bo jest to miejsce wieczności
gdzie leżą przodków ciał ich dusz koście
Bo jest tu miejsce tej parafii i naszej wiary
odpoczywają wiecznym snem młody i stary.
Sosny im salutują pełnią wartę dniem i nocą
słonce zachodzi znicze jak neony migoczą
Krzyże nad grobami rdza ryża pokryła
mchem zarosła bez pomnika mogiła.
A gdy w cmentarnej kaplicy zadzwoni dzwon
prosi o modlitwę za umarłe dusze on
Prosi Pana Boga za ich odpoczynek wieczności
tu leżą ciała dusz ich kości.
Jest tu niedziela przewodnia
krewni przychodzą i modlą pośród tygodnia
Palą świece palą znicze
bo to jest chrześcijański zwyczaj.
Rosną sosny dwuwiekowe z kamienia płocie
nad mogiłą nieznanego żołnierza co służył piechocie
Nikt nie wie imiona i nazwiska .Bohater napis na płycie
obronie naszej ojczyzny i wiary oddał swoje życie.
W tej zaciszy i zadumie na tym kawałku ziemi
wszyscy ludzie świata do cmentarnych grobów pójdziemy
Komu grób z marmuru,komu w piachu i kamienia
w ziemi wszyscy równi umarli przyjmie matka ziemia?
Jan Rygorowicz 2012.08.026
DWA RAZY PRZYŚNIŁA
Jednej ciemnej nocy mi się przyśniła
nieznajoma jakby była moja miła
Wzięła mnie za rękę była taka wesoła
kwiaty rosły przy niej dokoła.
Szliśmy razem leciały liście różne kolory
na głowie welon z białej mgły we wzory
Korale z jarzębiny czerwone
brwi miała czarne z pola, oczy rosą załzawione?
Trzymała w rękach bukiet z aster i wrzosów
śpiewali jej żurawie i łabędzie na dwa głosy
Welon biały wiatr poruszał w różne strony wzburzony
od niej aromat roznosił żywicy i miodu różne strony
Na rękach miał białe rękawiczki pajęczyny
za pytałem ją ,odpowiedziała ,że jest jesienią to są zaręczyny
Szliśmy po liściastych kolorów dywanach
wiatr rzucał z wysokości różowe igliwia i grał na organach.
Powiedziała jest już jej pora zbierać daniny
w sadach ogrodach tyle warzyw owoców na jej imieniny
Gdy obudziłem się rano
ujrzałem słoneczną jesień,na śniadanie mi owoce podano.
Jesień mnie widokami obraza dnie różne zauroczyła
taka delikatna zdolna artystka malarka miła
Pisała piórem łabędzi wiersze poezję prozy
miała termometr temperatury stawiała pogody prognozy.
Drugi raz mi się przyśniła
dobrze znajoma jesień Pani malarka artystka poetka miła
Była taka smutna trzęsła się z zima zauroczona
jest już stara i nikt jej przytulić i wziąć w ramiona.
Zobaczyłem jej namalowane w bieli puchu obrazy
zapytałem gdzie farby pędzelki trzyma
Odpowiedziała , że jest stara nie wystawi obrazy okazy
już ona odchodzi to wszystko przejmie zima.
JAN RYGOROWICZ
2014luty 8
Grób złodzieja
Zasłynął jako słynny włamywacz i złodziej
Za życia myślał planował domy okradał
W środowisku kryminalnym ksywa dobrodziej
Dzielił łupy z paserami , zyski do banku wkładał?
Zwiększał zyski pieniądze lokaty
Miał swoje posiadłości świata przestępczego gości
Planowali i kradli włamania robili do Banków na raty
Przecinali oknach kraty ochroniarzowi łamali koście.
Popełnione przestępstwa czyny
nie udowodnili Dobrodziejowi winy
A jak dokonał mordu mokrej roboty na dożywocie skazany
Nie miał złota , na nogach kajdany
W celi miał pióro i atrament
Napisał pamiętnik i jego woli testament
Na pogrzebie tłum gapi ,tłum dobrodzieja
Czterech księży chór organy pożegnali złodzieja
Na mogile wyrósł obelisk z marmuru tablica
Zdjęcie złote litery nazwiska czyta przechodzeń i okolica
Napis ostania wola hrabia słynny złodziej
Ubogim pomagał ,bogatych okradał ksywa dobrodziej ?
Jan Rygorowicz 29.01.2011r.
GWIAZDO MEGO PRZEZNAZCENIA
O gwiazdo mego przeznaczenia
co masz zamek w niebie
jesteś tak daleko w niebieskim królestwie
nocą świecisz ,ja patrzę na ciebie.
Patrze i tęsknie o zachodzie słońca
gwiazdo mego przeznaczenia
Piszę myślami list kiedy ty gasisz promienia
idziesz bo już świta ,oczami robię znak do widzenia .
Już ranek zaspany wkoło kwiaty i rosy
słońce promienie na dzień rzuca
obudził się dzień i skowronek śpiewa na dwa głosy
mnie to weseli , lecz nie widzę cię gwiazdo to mnie smuci.
Chciałbym zobaczyć twój zamek królewski
twoje szaty i korony i tyle j gwiazd sióstr anielskich
w tym świetlnym odstępie czasu od ciebie
do mego łoża , nocą ty nocna królowa w niebie .
Gdy przyjdzie czas i odejdę z tego domu świata
gwiazdo mego przeznaczenia i trawa będzie przeplatać
Latem nad moim nowym domem będzie skowronek latać
i śpiewać i cię będzie prosić o gwiazdo zapal znicz.?
JAN RYGOROWICZ 2014 marzec 24
GWIAZDO
Podnoszę wzrok i widzę obłoki
pędzące postacie różne chmury
Jaki jest świat wielki i głęboki\
niebieskie wody śnieżne góry!
Te dnie i noce zachód i wschód
poranki bieli i słonecznych dni
zachód słońca w nocy mi się śni
ciepłe noce światło gwiazd i chłód.
Ile jest w przestworzu gwiazd
na naszej planecie ludzi i miast
Gdzie jest raj ,gdzie trwa głód
brak wody chleba choroby i bród
Świat łzami rosi myje twarze
pustynnej temperaturze jak samowarze
W różnej mowie kulturze i gwarze
co przyroda dała ludziom w darze!
Miliony lat tysiące lat i ery i epoki
tyle wojen chorób głodu kryzys głęboki
Uciskanych kajdanach ludzkości doli
człowieka człowieka zniewolił.
Gwiazdo z gwiazd w przestrzeni
ludzkości stale mało czy świat się zmieni?
Czy zachód i wschód
zbuduje raj wstrzyma wojny i głód'.
Jan Rygorowicz 2013.010.026.
JESIEŃ
Żurawie klangorem pożegnali lato i wrzesień
piosenka odlotu odbiła się echem uniesień
Klucz za kluczem żurawi skrzydeł w przestrzeni
ta żałosna piosenka o przyjściu kolorowej jesieni.
O zachodzie słonecznych dni szpaki śpiewają
to już ostatni melodii śpiew i lato po żegnają
Odleciały jaskółki zostali gniazda i pierze spuścizny
jak co roku odlatują za morze drugiej ojczyzny.
Wrzosy kwitną unosi się muzyka pszczela
zbierają nektar pyłek,pszczół muzyczna kapela
W lesie pośród drzew coś stuka i stuka
to dzięcioł perkusista w drzewach owady szuka..
W sadzie owoce różne mają kolory i aromaty
w jesiennym słońcu dojrzewają na raty
Winogron dojrzały w kadziach wino dojrzeje
ostatnie pomidory i dobie słońca wspaniałe.
Wchodzi szron i mgła na ranki na drzewach
w kryształach trawy drzewa i wiatr to mocny to śpi t ziewa
Przychodzi moc jesieni liści kolory rumieni
liście czarne siwe żółte to w czerwieni to walor jesieni!!!
Babiego lata nicie ciągną się pająka pajęczyny
w krajobrazie słońca firanka okna jesieni okna welon zaręczyn
Jesień wiatrem zatkała dywany z drzew liści arrasy
w jesiennym krajobrazie królowej Pani jesieni trasy
Jesień w listopadzie ma kryształowe lustr jeziora
ścina je mrozu siła, a jesień bezradna i chora
Już tak nie weseli ludzi czasu życie pora
mały dzień , duża noc po zachodzie słońca z wieczora.
Na polach i lasach na ranki białe mgły firanki w okiennej ramki
czernieją zaorane pola zagony i zasiane zboża to już sielanki
Jeden lubi ten czas we mgłach jesień kolory
te liście i kwiaty krajobrazy jesieni we wzory.
JAN RYGOROWICZ 2014.03.
KORZENIE
Puszcze Podlasia wielkie pałacie ziemi polami
tu trwała naszych przodków pradziadków karczowanie
Kamienne topory iskrzące rąk ciężkiej pracy
ziemię radłem sochą uprawiali nasi przodkowie Polacy .
Z ciężkiej pracy z rąk ziaren rodził się plon
osiedlali się różne narodowości z różnych stron
z wiekami w ziemi zostali ich pierwotne korzenie
świątynie cmentarze .Aby ich synom i wnukom
żyło się lepiej i spełniło się ich marzenie.
Korzenie drzew lasów korzenie pradziadków
ziemia matka ,ile miała nieszczęść i wypadków
Pożary przemoce wojenne
epidemie ludzie i ziemia korzenie przeżyli gehennę.
Dziś puszczańskie polany i wsie drzew korze zarastają
pustostany domy wsi zostają cmentarze i starzy
odłogiem leżą zagony pola , młodzi do miast uciekają
starzy już dożywają nie wiedzą co się im zdarzy?
Jan Rygorowicz 2014 luty 3
LATO
Z nieba pogodnego wkroczyło lato
lato słoneczne czerwiec już ze strata
wiosny . W polu przekwitły kłosy zboża
wiatr faluje łany złote w pałacie przestworza.
Łąki pachną kwiatami skoszonego siana
wchodzi słońce na trawie rosę zliże z rana
Lipy o woskowo czekoladowym kwiecie
zapach miodu wchodzi do duszy przecież.
Nasze polskie bociany już maja pociechy
w gniazdach na stodołach strzechy
Karmią swoje potomstwo w sierpniu odlecą
do swoje drugiej ojczyzny.
Lato jest gospodarzem i mocarzem w przyrodzie
wszystko tak szybko rośnie i dojrzewa w pogodzie
Krajobraz co jakiś czas zmienia kwiatów kolory
lipiec dojrzało zboże już żniwa już złote kłosów wzory.
Lato obdarzyło gryką jej kwiatem bieli i złote proso
słońce mocno grzeje można chodzić boso
Ostatni już śpiew kukułki już wyrosły młode jaskółki
szykują się do odlotu za morze.
Lato króluje różami kwiatów aromat w dusze wchodzi
wzroku widzi człowieka i lato urokami świat grodzi
Nagrzane pola lasy góry jeziora ciepłe wody i ryby
w lasach sosnowych zapach żywicy i grzyby
Zebrano zboża plony
z tego lato świeży bochen chleba i tortu upieczony
Lato dało nam miód chleb i masło owoce
ludzkim wysiłkiem pracy i lata łagodnego Bożej pomocy.!!!
Sad owocowy z kwiatu zamienił na owoce
jeszcze śpiewa skowronek ma takie piosenki i moce
Śpiewa i się żali ,ze już jaskółki odleciały
on już zegna lato widzi że puste gniazda poddaszem zostali?
JAN RYGOROWICZ 2014. 26.03
LIPIEC I SIERPIEŃ
Lipiec i sierpień dzieci lata
pająk pajęczynami przeplata
rozciąga białe welony sieci
ptaki śpiewają ,słońce ciepłe świeci.
Nad rzeką zielone trawy
doczekali się drugi pokos otawy
suszy się w sierpniowym słońcu
dobiega data lata końca.
Las nie jest taki radosny
opadają żółte igliwie z modrzewia i sosny
Leszczynowe zwisają orzechy
opadają żołędzie jesień pędzi brak uciechy!
Po sierpniu powitał wrzesień
wysoko kluczem gęsi żurawi
białymi mgłami przyszła jesień
trawa już gnije na ranki łzawi.
W domu przez okna wchodzi smutek
kalendarz wisi brak już dzieci lata
tych róż i kwiatów i ptasich treli to skutek
jesień maluje krajobraz pająk w ramy zaplata.
Zmieniło się życie w przyrodzie
zaorane zasiane pola,liczone zysk i straty zagrodzie
Jaki jest gorzki żal Lipca i sierpnia lata
krajobraz wiatr liści dekoruje i zamiata?
JAN RYGOROWICZ 2013.0XI ,29
MAMA DO SYNA
Przeżyłam w męczarni tyle lat to twój tata
łzami mokrymi mi włosy warkocz przeplata
Gdy wspomnę te z młodych lat chwile
modlę do Pana Boga i głowę pochylę.
Synu mój kwiatku mój o wiosennej urody
nie bierz przykładu z taty i nie alkoholowej wody
Ona wchodzi do organizmu i robi nałogi
nie obieraj tak jak twój tata alkoholowej drogi.
W alkoholu zła pasja odurza duszę nawyk ciała
za alkohol człowieka dusza wszystko by sprzedała
Popatrz synu na tatę ,on młody a już jest dziad
nie pomogły leczenia prośby i poszedł w alkoholowy świat?
Szkoda to twój tata a mój mąż
twarz spuchnięta zarośnięty i pije alkohol wciąż
W alkoholu widzi różowy zamroczony świat
na alkohol z domu różne rzeczy kradł.!!
Jak przypomnę synu jaki za młodu twój tata był
jaki nasz dom w radości i zgodzie żył
Ty był i będziesz synu nasz nam wzorowym synu nasz
masz rozum i mądra duszę w twej młodości czas.
Synu mój jestem jeszcze młoda
jak za przeżycia przez taty zmienia się moja uroda
Nerwy serce po zawale
synu nie pij alkoholu i słuchaj dobrych ludzi rad stale .
JAN RYGOROWICZ 2014.28 marca
Matka Boska dzieciątko
Złote kłosy ,złote łany
wiatr je kołysze urodzaj udany
To praca wysiłek rolniczy
ziaren tego zboża na mąkę młyn zaliczy!
Na zagonach stoją snopy kopy
na nich złote i srebrne czapy jak chłopy
Na rżysku pod strzyżonym jak włosy
wianek dożynkowy w kwiecie,dożynek głosy.
Dwuwiekowy jesion na między
wspólnie śpiewają i piją sąsiedzi
Jesion przetrwał tyle lat dożynek
słyszał różne piosenki nowinek.
Wielkim skwarze cieniem ochrania
Ikona Matka Boska dzieciątko cień zasłania
Naród jest ubogi wierzący modli się Ojcze Nasz
chleba i urodzaju dałeś ,nam zdrowia daj i dasz.
Tylko skowronek wysoko wesoło zawodzi
śpiewa Was rolnicy ,chłopi Matka Boska i dzieciątko nagrodzi
Wasz wysiłek wasze plony
was na mszę w kościele dzwonią dzwony?
Na ołtarzu chleb sól i wianek dożynkowy
pieśń Kiedy wstają ranne zorze intencji ojczyzny odnowy
Naród Polski wierzy w Pana Boga dziękuje za udane plony
modlą się do Matko Boskiej z dzieciątkiem ikony.
Aby w naszej Ojczyżnie nikomu nie zbrakło chleba
konsumowali go do syta,Ojczyzno to polakom potrzeba
Ten trud rolniczy,naszej ziemi ziaren ,dar od Pana Boga
nasza ziemia potem krwią i rosą solą dziadków nasączona
nam jest ona tak jak ojczyzna droga.
Z tych ziaren chleb trunki żytnie torty opłatki
na tacę datki , ojczyżnie podatki
Nakarmione starzy młodzi i małe dziadki
z plonu zbóż pieniądze na różne zakupy finansowe wydatki.
Jan Rygorowicz 2013.02.025.
MATKA
Spracowane ręce dłonie
iskierka serca życia płonie
lniane włosy jak róże kwiaty
ten sam uśmiech jak przed laty .
Matczyny uścisk na powitanie
ile w oczach łez radości zostanie
Ile słów z mamą jakie problemy
znów do stołu w wigilię usiądziemy.
Znowu razem jest ta wesoła godzina
zebrała się nasza szczęśliwa rodzina
W te dnie Bożego Narodzenia świąteczne
wymienimy się z mamą prezentami koniecznie.
Nie ma droższego prezentu jak mama
wychowała bez taty zmarł była sama
Od świtu do nocy ciężko pracowała
nas karmiła uczyła i wychowała!!!
Te ciepło domu nam dała mama
przeszła biedę głód,wychowała się sama
W tym dniu składamy ci mamo życzenia
80 czerwonych róż aby spełnił ci marzenia.
Najdroższe mamo jesteś taka sama jak była
twój wiek jak przed laty obrus haftowany
fotografia twoja w albumie mi nocami się śniła
moja mamo my ciebie serdecznie kochamy.
JAN RYGOROWICZ 2014.01.06.
MOJA PTASZYNA
Czekałem tej wiosny słonecznej pory
kiedy słońce pobudza ciepłem i maluje wzory
życie i ziemie na grzana las i ols jest zdrowy
okrył się listowiem lasy i bory.
Kwiatami dekoruje łąki lasy i pola
na ranki mgielne pierzyny płyną słoneczna wola
A wkoło moja już przyleciała ptaszyna
od świtu do zmroku śpiewa przerywa to zaczyna.
Oj ptaku radości już w marcowym słońcu gościsz
śpiewasz radośnie budujesz puchem mościsz
twój śpiew pięknych nut do ludzi serc wchodzi
ptaszyno tyle miesięcy czekali cię starzy i młodzi.
Moja ty ptaszyno ptaku wolności
poeto śpiewanych nut , radość w nasze serca gościsz
Niesiesz nowe nowiny i nowe radości nadzieje
chociaż na ranki jeszcze zimny wiatr wieje.
W nasze dusze do naszych serc twój śpiew wchodzi
śpiewasz o tym j co widzisz i słyszysz i to ci wychodzi
Moja ptaszyno ty poeto artysto śpiewasz uroczyście
śród przestrzeni nieba i słonecznych promieni przejrzyście.
Tak na co dzień od świtu do nocy
wiosennej porze moja ptaszyna ma tyle siły i mocy
bez przerwy śpiewa i gniazdo pierzem mości
aby jego potomstwo mogło razem z nim śpiewać na gości.
JAN RYGOROWICZ 2014.marzec 17
MOJA TY SŁOWO
Moja ty mowo i moje ty Podlasie i mowo
urodzono w kołysce łozowej urodzono
W cerkwi wodzie święconej ochrzczono
styczniu mrożnym saniami wieziono .
Człowiek jak się narodzi nie wybiera wiary w wierze\
rodzice mnie uczyli wiary patriotyzmu w ojczyznie pacierze
Do naszych korzeni pradziadków do ziemi ojczyzny folkloru
szacunek do innych wyznań wiary zabytków historii dworów.
Do pól zbóż złotych kłosów słowiańskiej mowy
do lasów we mgłach dymiących i rzek burzowych
Szacunku wobec innych narodowości i wiary
szacunku do młodych ubogich i starych.
Szacunku do ziemi na której w Podlasiu rosną plony
święcenie zboża msze dwóch wyznań dwóch dzwonów
W naszej mowie piosenki pisane skowronkiem na zagonie
te historyczne pomniki po pradziadkach znicz płonie
Moja ty mowo i słowo Podlasie mała ojczyzna godło korony
nasz patriotyzm wobec ojczyzny Polski zawsze staniemy do obrony
Matki łozowa kołyska dziecina nie nie płacze dziecina
wiary i korzeni pradziadków i mowy nie zapomina ,nie zapomina?
JAN RYGOROWICZ 2014 14 luty
Moje ty umiłowanie
Moje ty umiłowanie
moja ty noc nie przespana senna
Bardzo dobre zapoznane gorsze rozstanie
w moich oczach jak rosa jesienna.
Moje ty umiłowanie
moja ty paproć leśna
kwiatku z kwiatów królowo przebaczania
jesteś słodsza od maliny policzki czereśnia.
Mienią się pory roku i kolory
moje ty umiłowanie,mnie męczą zmory
Widok twój jak kwitnący len letnie pory
nad rzeką i jeziorami lasy i Bory.
Jesteś moją konwalią majową
proszę o zgodę twoją ,o twoje czarne oczy
O twój uśmiech radości ,czy zostanie moją
twoja uroda świat i mnie zauroczy.
Popatrz kochanie już jesień liście jak listy
lecą w różne strony
Czas przejrzysty ,czas kalendarzy oczywisty
płynie jak potok w górach opada i dzwoni.
Moje ty umiłowanie
napisz liściem list jesienny na nasze spotkanie
Na dworcu lub morskiej przystani
czekam konwalio majowa tyle lat PANII.
Jan Rygorowicz 2013.02.06
MOJE ZYCZENIA
Przyszła wiosna w zieleni i kwiecie
już tulipany kolorami powitały
Za morskich krajów ptaki przyleciały
moje życzenie o ciepłym lecie.
Las wesoło szumi zielenią
kaliny konwalie kwitną i sady się czerwienią
moje życzenie i moje kochanie
ja kocham lato czekam na dzień spotkania.
O świcie wesoło słońce warkocz rozplata
z traw zliże perłowe rosy,śpiewa skowronek i lata
Wita ranek oznajmia melodią wiosenną o wiośnie
człowieka wzrok raduje się ,że wszystko tak rośnie?
Obudził poranek dzień pierwszy lata
kwitnącymi kwiatami chabrów kąkoli
Bocianich gniazd i ich dzieci ze świata
co wyszli z jaj skorup z niewoli,
Pachną kwiaty i trawy skoszone
aromat wchodzi do serca i duszy
Słonecznym ciepłym dniu wiaterek wieje i suszy
zostanie zwiezione.
Las pachnie żywicą w kubki nalane
jest to leśne żniwo do przemysłu wysłane
Las udekorowany kwiatem bukwicy
niesie uroki i zapach w leśnej okolicy.
Lato w pełni zboża pełne srebrne i złote kłosy
dojrzałe żniwa ,kombajn zostawia ze słomy włosy
Lato pachnie chlebem w kadziach wino i mleka
lato dało plony człowiek cały rok czekał?
Smutne pola jeszcze brak kwiatów i kukułki kukania
pora z latem pożegnania
Odleciały bociany i żurawie
jesień opadają liście i gniją w trawie'
Brak tej radości co latem
astry i róże usychają opadają listki z kwiatem
Rano unoszą się białe mgły
skrócony dzień nocami lato się śni.
Moje życzenie czy dożyję doczekam się lata
tej pory po ziemie to wszystko przeplata
Wchodzi do serca duszy z wiekiem człowieka.
Starość to jesień ,wiosna młodość znowu czeka.
Nad doliną
Nad doliną stoi krzyż dwuramienny
ze wsi został fundament kamienny
biała brzoza w komży
modli się rośnie w miejscu bocian krąży.
W miejscu chat rosną zdziczałe jabłonie
przy pomniku raz w roku jest msza i znicz płonie
Z tej dużej wsi wysiedlonej raz w roku są spotkania
jest radość jest żal i tematy do gadania.
Nad dolną żył tu naród ubogi miał swoje zwyczaje
duszą i sercem pługiem i kosą lubił ziemie leśne gaje
W tej ziemi chłop poddany
kochał ziemie religię i szanował plon chleba łany
W tej dolinie grały kosy traw pokosy
z rosą było koszenie łąk sianokosy
Chłopi nocami konie paśli na między zagonie
komary dymi , z olchowych liści skręty pali na wygonie.
W dolinie w rzece sieciami ryby łowili
przed wchodem słońca się złowionych ryb raków się podzielili
Jesienią na wąskich zagonach o kamienie iskrzyły lemiesze
były kłótnie i swary o skibę ziemi, wiatr swary do doliny niesie.
Wiosną w dolinie łąk grądy w starych dębach majowe
zabawy tańce ,młodzieży ubranej o twarze wesołe
Trwały śpiewy piosenki tutejszej gwary
tańczyli młodzi tańczyli i starzy.
Nad brzegami ciemnej rzeki Narwi o wodzie sino czarnej
zasiewali chłopi zboża pszenicy gryki ziarna
Były zbierane zboża plony
był śpiewy i kłótnie o zagony.
W dolinie nie pasą się konie i stado krów rogatych
w tych miejscach stoją pobudowane domki wilie bogatych
Rzeką Narwią w mglistej dolinie spiętrzona woda płynie
słychać jak nad tamą śpiewają latem mewy i ludzie głos słynie
To tylko pomnik i krzyż kamienny i biała brzoza w komży
stoi na warcie pisze wspomnie i przypomina w sercach dąży
A czas odchodzi , a czas ubywa jak pisk mewy odchodzi
starzy umierają zapomną o korzeniach wsi młodzi?
Jan Rygorowicz 2012.07,9
NAD RZEKĄ BUG
Patrz Ewo jak rzeka Bug już wita wiosnę
białymi łabędziami wznosi wiatr
lód jak szampanka na falą nośną
PIANY RYBAK OBEJMUJE WIOSŁO` .
Krzyczy głosem wiosna wiosna.
Rzeka Bóg buduje na siłę brzegi maluje plaże
od wysepki do wysepki fale zbudowali molo
Jak orzeł goni gołębia i w słońcu robi wiraże
walczy o przetrwanie.
Doczekamy spaceru na drugi brzeg Mazowiecki.
Wierzby poczuły wiosnę
mają bazie i gniazda śpiew już cieszy
wróbel niesie nic i ćwierka radośnie
od świtu do zachodu skowronek śpiewa o wiośnie
W nocy gwiazdy palą się jak świece
w obłokach ołtarza dzwoni dzwon
Patrz Ewo jak wiosną wszystko rośnie i wznieca
wiosna przyszła z różnych stron
Rzeka Bug szumiące fale niosą brązowy piach
w horyzoncie słońca błyszczy wsi chat dach
to rybaka dom jego zagrody to jego stoi łódz
rybak idzie i się chwieje i alkoholem z daleka czóć.
JAN RYGOROWICZ 2014.02.02
NIE ROZŁĄCZĄ NAS
Nie rozłączą nas na zawsze
bo jesteśmy my wierni przysiędze
te dwie obrączki dwie ,mosiężne
Nie stać nas na złoto i srebro
stać nas na miłość i wiarę w Boga
twoje i moje losu jest żebro .
Nie rozłączy nas sztorm morza i burza
choroba i bieda i,łączy nas miłość duża
Nie trzeba nam złota i srebra dolarów
nam trzeba zrozumienia czystych oczy
bez okularów.
Nie rozłącza nas deszczowe ulewy upały
mrozy głód trzymamy się jesteśmy wyrozumiali
Czas naszych wspólnych razem życia dni
czy w radości czy w smutku trzymamy się razem my.
Pójdziemy takimi drogami co los nam wyznaczył
modlimy się i prosimy Boga , aby nam wybaczył.?
Razem budujemy gniazdo rodzinne
jedna gałązka die gałązki my jak ptaki jesteśmy gościnne
Otwarte drzwi do naszego gniazda domu
nas rozłączy nie uda się nikomu?
JAN RYGOROWICZ 2014 20marzec
NOC PIEKNA
Majowa noc piękna w srebrzystym płonie
wysoko gwiazdy i księżyc w niebieskim łonie
Cichy wiaterek kieruje chmury
pokropił drobny deszczyk z góry.
Sad w noc majową kwiatem kwitnie
aromat wchodzi po sadzie sprytnie
Ruchomy żywy pejzaż to ruchoma ikona
majowa przyroda ,noc piękna jest Panią ona!
W stawie nie śpią ryby w ciepłym pałacu wodnym
w noc piękną na niebie księżyc kolorze pogodnym
Nad rzeką i dolinami łąk mgły dymią
w lesie w zieleni giną i giną i dalej płyną,
Majowa noc piękna cicha
nieskażonym powietrzem aromatem oddycha
przez uchylone chat okna wchodzi
Wszyscy zakochani nie śpią kochają się młodzi.
W majowa noc piękna i cicha
w rzece wodny nurt rozgrzany traw rosy oddycha
Na wodzie wodne lilie tak jak przed laty
w mają noc zakwitły różowo białe wodne kwiaty.
W majową noc piękną tyle rodzaju aromatów
tyle zaręczyn wesel urodzin i swatów
Wszyscy zakochani Panowie i Panie
miłością darzą się aromatem kwiatów na spotkaniu.
JAN RYGOROWICZ 2013.06.16
NOC
Okna zasłonięte ciszą
tylko drzewa się kołyszą
zaglądają do chat okien
za chmur księżyc mruga wzrokiem.
Cisza jest ciszą
tylko w chacie chrapanie drzewa słyszą
czas ciemny zegar obudzi i czas goni
pociąg pędzi nocą sto koni.
W ciemnej szacie pola wsi chaty
wrastają nocnym kolorze gwiazd jak przed laty
Wszystko odpoczywa
tylko sowa ,nie śpi odzywa
To jest jesienna noc ciszy monotonna
ciemna Pani jesień noc Madonna
W szarym i ciemnym liście widoku
nie śpi sowa i gwiazdy w obłoku
Jan Rygorowicz dnia 2013.010.22
OBRAZY JESIENI
Puszcza zielona dębina grabina`
brzoza biała już żółknie ,czerwona jarzębina
Dębina paciorka zrzucać zaczyna
Grabina mocna i silna twarda Pani Hrabina
mchem siwieje w kolory się wcina
O poranku we mgle białej paraduje jesień
maluje obrazy słoneczny wrzesień
Drzew cienie jesieni obrazy obieli w ramki
żurawi smutnym klangorem na ranki
Słoneczne obrazy pejzaże maluje jesień
wiatru kolorowych dywanów wzniesień
W serwetach firanek nici pajęczyn
w obrazach malowanych słonecznych wdzięcznych
Obrazy w perłach rosy i kwiatach liliowych wrzosy
gęsi klucz donośne ich smutne jesienne głosy
Aura codziennie zmienia kolory obrazy
ostatnie dnie jesieni artystki malarki Pani
obrazy wystawowe pokazy pędzla słońca
ludzkie oczy jesień łzy rani i smuci do końca
ostatnie słoneczne obrazy,w lodowej tafli.
JAN RYGOROWICZ 2014.06 LUTY
POETO TWÓJ WIERSZ
Poeto twój wiersz prawdy rym
poeto napisałeś jak ojczysty Hymn
Co na co dzień jest galą grany
jak roty przysięga!Przez nas składana!!!
Popatrz człowieku poeto jak to brzmi
broń naszej ojczyzny,ile jest krzywd ci i mi
Bo taka jest prawdziwa prawda nam
prawdy nie ma,nie otwierają drzwi i bram.?
Nie pomaga pisanie skarg próśb
ani manifestacji strajków i gróżb
Naród płynie uliczną falą i wrzawą
ile kłamstw ile łez prawdy nie zdobędziesz strzałą.
Poeto twój wiersz nie każdemu pasuje
budujesz w przyszłości dom los go wstrzymuje
\Pisane słowa mówione na wiecach i sejmie słowa
nam ludziom i poetom od kłamstw boli już głowa.
Poeto twój wiersz brzmi
ojczyzno potrzebna prawda ludziom tobie i mi
Ci ludzie nie patrzą prawdziwą prawda w oczy
w kłamstwie i ekonomia ich świat zauroczył!!!.
JAN RYGOROWICZ grudzień 22.2013
POEZJA
DO LASÓW SADÓW I PÓL
Wiosno do lasów sadów i pól
po zimie zamkniesz przyrody ból
Ruszysz życie narodzin
co trzymało trzy miesiące i godzin.
W tej miłości skowronek śpiewa
niesie radosną wieść i chce jeść
Chociaż po zimie jeszcze sad ziewa
wszystko rośnie to dobra wieść.
Jak wzrokiem sięgniesz widzisz flesz
wszystko lasy sady i pola kolor kwiat
na co dzień radość ,ty o tym wiesz
swoją drogą idzie wiosenny czasu świat.
Odszedł po zimie chłód i ból
wiosennymi kolorami las sad pól
Czas w przyrodzie rodzi jak niewiasta
wiosno w barwach twych wsie sady pola i miasta..
Ulotniła się zimowa miłość ,uczucie jeszcze senne
niezliczonych uczuć miłości i zalotów ptasich codziennie
Lasy sady i pola maja zaloty korony mają pąki
w białej mgle pola sady i lasy i łąki.
Wiosenna biała mgła to welon wiosny
to przysięga i śluby lasów sadów pól i zielonej sosny
W barwach nie policzysz wszystkich wzorów
ile jest miłości w przyrodzie aromatu i kolorów !!!
JAN RYGOROWICZ 2014.04.01.
POEZJA
NIE WRACAJ
Jak od chodzisz na pożegnanie zamykaj drzwi
niech ci nocami nasza miłość się śni
Napisz list naszej porażki i rozpaczy
nasz los rozłączył i łzami na listku zaznaczył?
Na tym listku poranna rosa diamentowa
Nie wracaj do mnie ,już jestem obojętna nie gotowa
Chociaż z listka spadają krople wodne diamentu,
nie napiszę ci listu ,słońce mocno grzeje brak atramentu .
W naszej miłości było tyle ścieżek słów i drug i kwiatów
w jednej szkolnej klasie i ławie ocen i w miłości dogmatów
Szkoła ławka nas zapoznała i w miłości złączyła
byłam ci wierna na zawsze i miła.
Nie wracaj do mnie zdrada jest zdradą
drzwi zamknięte na klucz jest dla mnie dobrą radą
Nie wracaj fale morskie jak wracają na molo
jest wodną morza falą siłą i piasku solą?
Pamiętaj mój miły gdziekolwiek od chodzisz
nie wracaj strata czasu i skazówek zegara
Zawsze błądzisz i szukasz i kłamiesz inne uwodzisz
wypij wino z winogronowej dzielnicy Dagmara .
Przypomni cię szkolna ławka i nasza miłość stara
te drogi i ścieżki i te nasze spacery i słów gwara
Nie wracaj nie wracaj ty stary ja stara
była wielka miłość jest na zawsze rozłąka i goryczy czara!!!.
JAN RYGOROWICZ 2014.03.30
POEZJA
PRZEJDA WIEKI
Nie chwytajcie wieczności
na darmo w niej nie ma przyszłości
W miejscach gdzie zostali mogił groby
wiosenne porze kwiaty co dnia każdej doby.
Palących ogni zniczy świateł lampiony
ten świat i życie dziwne ,człowiek jest oburzony
Przejdą wieki to wszystko się zamieni
popękają mogił groby z marmuru i kamieni.
Bo ci maja z naszych rodzin geny
muszą wypełniać pogrzeby z ustawy i dla higieny
Tak z pokolenia na pokolenie
ludzie z pogrzebami mają obowiązek i do czynienie !!!
Przejdą wieki i przejdą ci co odeszli w zapomnienie
ile to czasu trwa ,trawa nie ma mogił kamienia
To las rośnie dzikie róże
rosa bez łez w nocy nie pali się znicz ,świeci zorza na górze
JAN RYGOROWICZ 7kwietnia 2014roku
Poezjo świata
Poezjo świata poetów ludzi
na kontynentach ze snu się budzi
wchodzi do serc duszy i ciała
wielka poetom poezja chwała.
Poezja chwały strof troski
rymuje słowa radości i głoski
Czytają dorośli w szkole dzieci
czytają ludzie na całym świecie.
Poezja przepłynęła morza
jest na każdej półkuli
jest przejrzysta jak nocą zorza
oświeca rozum do serca tuli
Poezja jest kwitnącą różą kwiatem
ludzi świata siostrą i bratem
rośnie w dobie godziny
piszą poeci czytają miłośnicy i rodziny
Poezja ma serce dusze i oczy
piórem pisze łzy atramentem moczy
świat opisuje ,świat w poezji maluje
kolory,opisuje poznaje umysł buduje.
Poezja
to matka i ojciec poetów ludzi świata cieszy
delikatna sprawiedliwa ,nie kłamie nie grzeszy
Kto poezję rozumie czyta do rozumu wchłania
poeci napiszą ,ile jest jej do przeczytania.
Jan Rygorowicz 2012.09.03
POEZJA
WIECZÓR
Leże na łożu nakryty ciepłą pierzyną
w okno szyb zagląda księżyc wesołą miną
Oświetlił dom za oknem puchowy śnieg
na niebie tle świecących gwiazd i wiek.
Drzewa w śnieżnym szronie wiszące lody
mróz bezwzględny o tej porze ma gody
Wieczór płynie księżyc woskowej koronie
z gwiazdami sióstr przez okno podaje dłonie.
Moje serce w miłości i wzrok zachwyca
urokiem nieba gwiazd i księżyca
Który kosmicznym torze ma nie zbadane podłoże
wraz z nim świecące siostry zorze.
Obudziłem się i widzę tyle świecących gwiazd
gwiezdne jadące wozy i naszej ziemi oświetlonych miast
Kto we śnie odpoczywa ,a kto pracuje i czuwa
gwiazda z nieba spada jak ranny ptak fruwa.
Wieczór wymalował zimowy pejzaż obrazów
ile jest nie zbadanych galaktyk nam okazów
Wieczór wchłonął uroki namalowane na niebie
została noc w sercach snu i wzroku duszy potrzebie.
Wieczór był moim widokiem w pokoju teatrem
zimy jej pory tych świecących gwiazd nieba
O świcie pogasły gwiazdy lampiony wraz z wiatrem
nocą powrócą z królewskiego nieba!!!.
JAN RYGOROWICZ 2014.03,30
POEZJA
WRACAM DO MAMY
Wracam do maleńkiego sadu i domu
do miejsca urodzin do słomianej strzechy
jest dużo do wspomnień ,nie ma co mówić komu?
Nie ma mamy ,rozmów tej domowej uciechy.
Wracam do domu mamy cisza w ciszy
nikt nie rozmawia ,czy tato i mama widzi nas i słyszy
Wkoło smutno brak tej radości
te miejsce w smutku zarośnie lasem brak już przyszłości.
Patrzę w albumie ślubne zdjęcie mamy i taty
żółknie ,zostali pamiątką z tamtych lat
jaki jest ten zbudowany dziwny świat
Rodzą w różnej porze i od chodzą na raty.
Wracam do taty i mamy
do ich domu , domu cmentarza parafii
pacierz zmówię i znicze zapalamy
oświetla ich twarze na fotografii.
JAN RYGOROWICZ 2014.03.031
POEZJA
WSZYSTKIEGO SZKODA
Szkoda młodości co ta szybko od chodzi
po pewnym czasie drugi na ten świat przychodzi
Szkoda wylanych tych łez ,łez w żałobie
szkoda tych co nigdy nie wrócą są w grobie.
Szkoda tych co o prawdę walczą i giną
nie za swoją ojczyznę ,lecz za obcą Krajnę
Nie wrócą życia nagrody medale i chwały
nie musi cierpieć ,ubogi sprawiedliwy naród cały.
Wszystkiego szkoda całej naszej ziemi
jej zasobów i tych z flory i fauny okazów tak my brniemy
Szkoda wieka szkoda co roku tak zmienia się przyroda
oceany płaczą i morza w brudach chemicznych woda.
Szkoda wielka szkoda wszystkiego i wielki żal
człowiek nie przestrzega dobra gryzie jak rdza stal
Szkoda tych ludzi ,że i los obarczył nie z ich winy
fałszywe dowodu im ludzie przedstawili i mówili.
Szkoda wstecz nie powróci życie i wiek i epoka
jej narodzin i zgonu dzieje jak oceanu woda głęboka
co falami kruszy skały i lądy tu zabierze i buduje
wszystkiego szkoda to odrodzi życie to go rujnuje .?
JAN RYGOROWICZ 2014.04.04
POEZJA
W białej dolinie już świta
różowy puch z kwiatów leci
skowronek śpiewem wita
Pan Bug latarką z nieba świeci.
Pan Bug naładował baterie
grzeje , świeci i na ziemi gości
aby dzieciom było ciepłe wakacje ferie
mieli zimą atrakcji i radości?
Pan Bug rosą srebrzystą
różami i kolorami ,wodą z nieba czystą
pisze z przyrodą poezję strofami
pisze uczy rozumieć , szanować, być wzorami!!!
Pan Bug pisze poezję w Oceanach falami
w Morzu Bałtyckim kamyczków Jantarami
W pustyniach pisze poezje dla karawany
Oazy palm liści i dzieci , Panu Bogu los dzieci znany?
Pan Bug Tundrę ogrzewa pisze poezje ,świeci
wyładowują się szybciej baterie i jest zimniej dla dzieci
W Tundrze dla dzieci nie ma wakacji
ferie i ferie białe śniegi , stare baterie Pan Bug przyznał rację!!!!
Pan Bug pisze poezję w Sawannie
w Buszu dla dzieci , ma nowe mocne baterie
chodzą lekko ubrani o czarnej karnacji i nie kąpią się wannie
maja ciepłe , wakacje i ferie.
Pan Bug pisze poezję dla ludzi górali
dla ich dzieci ,o różnej porze lud rzeżbiarzy malarzy i drwali
W Pana Boga wierzą , w nagrodę Watykanie górala Polaka
na Papierza wybrali.
Jan Rygorowicz 2012 .02.14
POEZJE
KWIATY I RÓZE
Wiosno maju urodo kwiaty i róże
ciepłe słoneczne promienie na gorze
Słoneczko ogrzewa i do snu kładzie
po zachodzie dnia został zapach w sadzie!!!
W nocy kwiaty i róże ciepło im wchodzi
drobny deszczy pokropił i księżyc wynagrodził
Kwiaty i róże w nocy śpią we śnie senne
unoszą urok kolorów i zapach perfum wiosenne,
O poranku obudziły się kwiaty i róże
obudził ich ze snu grzmoty i burze
Deszczyk opłukał ich barwy i kurze
radość maja kwiaty i róże
Róże pnące uroda wiją wianki bukiety
panny młodej brak młodego niestety
Na kwiatach i różach muzyka pszczela
wzrok ludzi cieszy i zapach dusze rozwesela,
A gdy przyszło lato kwiaty i róże
babie lato pająk ozdobił welon ślubny
nałożył na jej urodę do ślubu orszaku podróży
już wrzesień mgła zapach róży starość jesień.
Kwiaty i róże malują nam barwami widoki
o trzech porach roku,unoszą zapach głęboki
Na różne nam potrzeby
na urodziny imieniny zapoznania wesela i pogrzeby.
JAN RYGOROWICZ 2014 30.03..
Pola
Patrze w polu chmur przestworza
na zagonach Boży Raj
Latem tonie w snopach kopach zboże
ten zasiany zaorany Podlasia kraj.
Wyrosły zwierząt stada
posianych traw łąk i drzew zagajnika
Z góry zielonej opada
zimna woda strumyka.
Wierzę w przyszłość zmożonej pracy
efekt nad dachem chat wioskowych
Kto ma ręce spracowane
odciski pracy moczy w mleku krowim.
W obejściach chat podwórza czuć pot krowi
stoją maszyny rolnicze i dojarka krowy doi
obornikiem niesie na zagonach pola
ziarnem dokonano siewu już zielona rola.
Ręce związała gospodarki ciężka praca
starość weszła duszy ciało przewraca
Widzę jak pod wieczór wraca stado czuć pot krowi
pachnie mleko masłem serem ,a dojarka doi.
Na tej ziemi z uprawy doświadczenia wynika
nie można siać ziaren zboża bez obornika
jeszcze rżą konie mało za nie dostaje
rolnik spać idzie póżno , a nad ranem wstaje,
Jan Rygorowicz 2012 rok sierpień
POEZJA
SMUTNO MI
Jak nam smutno bez mamy i taty
bez chleba opieki lekarskiej i chaty
Smutno i ciężko życ bez pracy
pusta lodówka postna patelnia rodacy?
Jak nam smutno nie z naszej winy
jak na stola brak chleba paschę wielkanocną obchodzimy
Nasze młode pociechy są smutne
nie mają tego co inne dzieci ,wojna życie okrutne.
Jak nam jest smutno nie z naszej winy
nam obce mocarstwa na rzucają terroryzmem chrzciny
Jak krew ludzka płynie kałużą potokiem
od grad kul bomb z samolotów kluczu obłokiem.
Jak nam smutno nie z naszej winy
brak pracy w ojczyżnie , w obcym kraju to wszystko wznosimy
Wyzysk w zapałacie,w różnicy wiary drugiej kategorii
to wiwat rządzący stworzyli na co dzień Wiwat Glorii
Jak nam smutno nie z naszej winy
bez domu bez pracy bez chleba mieszkamy w kanale
Ciężkie życie okrutne życie nie z naszej winy krzyż nosimy
za jakie i czyje ? Grzechy i kary? Czy ma być tak stale?
Jak nam jest smutno nie z naszej winy
nam ludziom świata ten chrystusowy cierniowa koronę i krzyż wznosimy
Wyzysk Kapitału ,wojny klęski powodzie
jednym codziennie nic nie brakuje ,bez wojny ,nie wiedzą o głodzie!!!
Jan Rygorowicz 2014 21 Kwietnia Pascha Wielkonocna
TESKNOTA
Czy jestem blisko czy jestem daleko
ciągnie mnie w swoje strony
leśne pagórki i Narew rzeko
msze w kościołach i melodyjne dzwony.
Chaty i okna i ganki rzeżbione
bruk z kamienia i wierzby pochylone
Studnie przy nich żurawie
drewniany kubeł z wodą w zielonej trawie.
Nad rzeką Narew Puszcza Białowieża
stare dęby rozgałęzione wysoko korony
gniazda bocianów czarnych na obrzeżach
łąk zielonych,ptaki kruki Czaple i wrony.
Na tym bagiennych wodach w trawie
pełno kaczek wodne lilie śpiewają żurawie
W lesie kwitnie żubrówka i konwalia białym kwiecie
aromat perfum wiatr niesie ,skowronek nuci o lecie.
Zachwyca i urzeka widok chat dachy słomiane
w ogródkach róże ,malwy,płoty z gałęzi drewniane
Wiatrak stary rozłożył swoje ramiona
stare gniazdo bocianie w nim młode,wiatrak już kona.!!!
Nad Rzeką Narwią świt mgła słonecznej firanki
w niebo patrzy Skit cerkiew pośród trzcin na ranki
Czuć to wiarę w Pana Boga i matki boskiej ikona
msza w Skicie mnicha Gabriela on budowy dokonał!!!
Czy jestem blisko czy jestem daleko
ciągnie mnie w swoje strony nad Narew Rzeką
Bo tutaj napiję się wody żródlanej czuć zapach żywicy
w tej leśnej polanie chatach drewnianych żyją leśnicy
Tu wszystko jest z naturą w harmonijnej zgodzie
razowy chleb ,ser ,masło i siano pachnie w zagrodzie
Kwitną gryki pasieki uli pszczół miodobranie
miody gryczane miody lipowe spadziowe na sprzedanie.!!!
Czy jestem blisko czy jestem daleko tęsknota żale czule
serce się raduje jak ponownie otwierasz drzwi domu
od odchodzą trwogi żale do losu i w sercu bule
żale i tęsknota zostaje w domu nie ma co opowiadać komu?
JAN RYGOROWICZ 2014.01.011.
W TWOIM DOMU`
W twoim domu już w kalendarzu wrzesień
weszła do okien babiego lata nić jest jesień
Za kominkiem świerszcz grać zaczyna
zniknęła już z pól pajęczyna.
W twoim domu rano szyby w szronie
stracili kolory kwiaty na balkonie
O godzinie piątej rano trwa szary poranku mrok
wstajesz z łoża i wytężasz wzrok.
W twoim domu pachnie ogórek i chleb i miód
przez otwarte okna wchodzi zimny chłód
Zebrała się przy śniadaniu rodzina
po nocy sny opowiadać zaczyna
Dzieciom się śniło wiosna lato wakacji
wycieczki nad morze kwiaty akacji
Jak ciepłe lato było i słońce malowało obrazy
jak zwiedzali muzea i widzieli jantaru wielkie okazy.
Rodzice sny opowiadali nigdzie nie byli
bo tutaj się urodzili pracowali i tak żyli do tej chwili
śniło się im ciągle wrzesień październik i zima
bo ich rodzina praca i dom tu trzyma.
W twoim domu przez okno widać pagórki lasy Mazury
jak ostatnie trzepoczą na wietrze żaglówek żagle
jak w jeziorze trzcina usychać zaczyna płyną deszczowe chmury
wiatr łamie drzewa zrywa dachy chat nagle.
W twoim domu w twej rodzinie
kalendarz wisi na ścianie o tej porze wrzesień
przez okno widać polską złotą jesień
jak liść opada na jeziorze jak żaglówka płynie.
W twoim domu jest miłość rodzinna i zgoda
domowe zacisze cztery poru roku różna pogoda
jest młodość starość wrzesień październik i zima
lecz serca rodzinne w domowym zaciszu się trzyma.
Jan Rygorowicz 2012.08.25
WIGILIA 1953
styczeń 6 1853 za oknem mróz srebrzysty
zaspy na drogach śnieg puszysty
z nieba lecą gwiazdki białe zakrywają ślady
śniegu do metra po pas iść nie daję rady.
Muszę zdążyć do rodzinnego domu taty
dziś pierwsza wigilia smutna bez mamy
Przywitał mnie tato i bracia na raty
dziś smutną wigilię przy stole mamy.
Stół obrus lniany siano
dwanaście potraw podano
Tato podał proswore
podzielono według chrześcijańskiej wiary.
W domu zapalono lampę naftowa
na choince zapalono świeczki kolorowe
Zaśpiewano Niebo i ziemia i wśród nocnej ciszy
tato powiedział ,może nas mama usłyszy.
Tato do san założył paru koni
zimno ubrani w kożuchy, wiatr po śladach goni
Na niebie tyle gwiazd i księżyc w koronie
dzwoneczki dzwonią ,zimno i koniom .
Już wjechaliśmy do wsi Lewkowa
w oknach chat palą się lampy naftowe wkoło
Tu jest radość ludziom a nam smutno bez mamy
dzwona dzwony i msza pasterka ,za msze pieniądze damy.
Na placu obok cerkwi sanie i konie i jedni się modlą drudzy pilnują
sań i koni, aby im nie obcięli ogony. ,w `cerkwi już kolendują
Już świta wracają galopem konie , a mróz nabiera mocy
zmarznięte konie wiozą nas do domu przy Bożej pomocy
Pierwszy dzień i drugi dzień Bożego Narodzenia nie przyszła mama
na zawsze odeszła od nas ,Tato i nasza rodzina została sama
Została nam w pamięci fotografia z pogrzebu mamy
tą wigilię do końca naszych życia dnia zapamiętamy,
JAN RYGOROWICZ 2014 24 marzec
Wiosną
Moja ty mała ojczyzno
barwami wiosną dekorujesz konwalią i bzami
nad Rzekami , Narwią Bugiem i Wizną
ojczyzno , o świcie oddychasz białymi mgłami.
Rozgrzane kolorami słońca niebo wita ranek
wchodzi do okien szyb i rzeżbiony ganek
Obudzone ze snu wysoko żurawie lecą klengorem
nad moim drewnianym domem , białym jeziorem ?
Sad wiankowymi laurami objął korony różowobiałym kwiatem
Wiosną majowe urodziny flory i fauny , w świecie bratem
Nad Wizną w zieleni bagien jest małą ojczyzną
Czubate bataliony różne w czubach mają medaliony?
Nad Rzeką Narwią wodny akwen zapora
wita wioski Siemianówki i Starego Dwora
Białe Łabędzie płyną , radosnym nastroju płyną
żerują i żerują płyną jak żeglarze ,za horyzontem giną.
Puszczy barcie sosnowe o zapachu woszczyny
pszczoły zbierają pyłek z leśnych kwiatów konwalii i leszczyny
Na starym trzywiekowym dębie gniazdo czarnego bociana
żerują bociany na bagnie łonie , przy stogu siana!!!
Wiosną nad Rzeka Bugiem rolnicy orzą ziemię pługiem
za nimi procesja szpaki , bociany szpalerem długim
Z tej ziemi wszyscy mają ,mieć będą rolnicy różne zboża plony
na brzegu Bugu wędkarz łapie ryby jest zadowolony.
W Drohiczynie w Cerkwi i Kościele na mszę dzwonią
dzwony w każde święto i co niedziele
Wiosną miasto w zieleni w maju różami w maju gonią
barw jak wiersz poezja rymuje , kwiatów miliony ,wiele?
Nad Puszczańską wsią Orzeszkowo wiosną
trzy krzyże powstańcze 1863roku , nie znane ich losy w puszczach pod sosną
gospodarze pielęgnują ,kwiaty te trzy krzyże ,ogień zniczy
z tej wsi naród słowiański ,szanuje powstańców o wolność zdobytej,
W każdym roku wiosną nad Fauną i Florą świat w kolorach płynie
majowe uroki rodzą się , w czas starości jesienią uroki giną
Wiosną majowe , latem ;jesienią zauroczeni wielkim światem ziemi urodą
bardzo dużo zależy od ludzi , aby mogli żyć w zgodzie biologiczną przyrodą
Jan Rygorowicz 2012,02,013
Złota róża
Ofiaruję ci złote róże
w myśli moje
wiosennych młodych twych lat
kiedy skończysz osiemnaście lat.
Włożę ci do poezji ten kwiat
aby spełnili się twoje marzenia
aby ty stale taka była jak myśl i róża
z twych ust płynęła mądrość słowa.
Aby tak ty rosła i kwitła jak ten kwiat
kwiat majowej róży
Będzie mojej myśli parasol w podróży
od nieszczęść łez poznasz świat.
Zostanie ten dzień 18 lat i ten róży
wspomnień kwiat przypomni te dni
serce twoje niech nigdy się nie chmurzy
w ciemne wieczorne jesieni dni.
Przyjdzie w życiu ten czas
przypomnisz dzień osiemnastu lat
parasol w podróży i myśl wróci ci nie raz
róży w poezji ten kalendarza tych dat.
BRZOZOWY KRZYŻ
W lesie pochylony brzozowy krzyż
samotny patrzy w las dziś
Rocznica pielgrzymi palą znicze
tu zginął kapelan ułanów rocznicy zwyczaj!!!
Bronił ojczyzny miał wojny dość
miłosierdziu do ułanów do wrogów była złość
Polska to matka i ojciec plebania spalona to dom
wróg niszczył wsie miasta palił jak grom.
Pamiętają leśnicy bój i dębowy las
ułanów krew mogiły msze wojenny czas
Nad tą granica kresami
zarosły żołnierskie mogiły lasami i konwaliami.
Pomnik w parku w Hajnówce napis Wilno Baranowicze w Grodnie
bronili matki ojczyzny z honorem godnie
Ziemia ta do ojczyzny kresów żołnierzy
palą się znicze msze pielgrzymów pacierze .
Walczyli honorem odwagą i męstwem
od nosili porażki walk i wielkie zwycięstwa
żołnierze ułani walk wojenni weterani z granicą
na wszystkich świętych na grobach palą się znicze
Kresy kresy .!!!.
JAN RYGOROWICZ 214.01..012
CZAPLA I ŻURAWIE
Na bagnach i stawie w dzikiej trawie
czapla siwa na olsze ma gniazdo i żyje w obawie
tworzy swoje rodzinne grono tu łapie ryby pokarmu zapasy
karmi swoje potomstwo ,było spokojnie ,zmienili się czasy.
Wiosną czerwcowym poranku żurawie
stado na bagnach zlot mieli Eldorado w trawie
Śpiewali hymn tańczyli balety . Skrzydłami nieme niewidoczne znaki
część odleciała z piosenki klangoru ,.Jeden żuraw schował się krzaki.
Czapla siwa garba i stara wdowa
na bagnie jest gospodynią i gospodarzem tu jej rewir tu potomstwo chowa
Tak jak w każdym graja hormony
szuka partnera do godów rozgląda w cztery bagien strony.
Zobaczyła ładnego żurawia t tańczył tango balety
czapla siwa chytra zrobiła pierwszy krok zalety
Zaprosiła żurawia na tance tańców i miłosnego grania
następnie poszli razem na śniadanie.
Każdy z tych dwóch ptaków ma swój jadłospis menu
czapla położyła ryb i glony i owady
Żuraw na takie śniadanie ,nie mój jadłospis jeść nie dam rady
Czapla się do żurawia tuli ,on odpowiada ty masz inne geny
W odpowiedzi czapla usłyszała ,że jest brzydka siwa i stara
nie umie śpiewać klangorem ,nie je gryki nie będzie z nas para
Czapla w odpowiedziała dla żurawia na to
nie nadjesz na partnera , ani zimą ani latem!!!
JAN RYGOROWICZ 2014.01..028
CZTERY PORY ROKU
Pierwsza pora roku to jest srebrzysta zima
mróz siarczysty skuł rzeki i oszronił drzewa mocno trzyma
nałożył białe śniegiem zaspy ,zawiał wiatr drogi
jest mróz królem zimy siarczysty biały i srogi.
Na rzekach pobudował mosty
połączył wodę w kryształowe szkła termometr ma prosty
O zachodzie słońca natęża muskuły
jest silny bez względny i nie czuły.
Zima i mróz to pora sypie puchowymi pierzynami i wieje
zwierzyna chowa przy karmnikach karmi i grzeje
Zima to dzieciom zimowe ferie
paczki prezenty od Mikołaja i kuligi sanki i renifery.
Druga pora roku to jest wiosna
to pora pobudza do życia wszystko w przyrodzie jest radosna
Wracają bociany ,gęsie ,żurawie
ropuch wylazł z wody i skacze w trawie.
W rzekach lody zamieniły się w wody
ryby maja tarło na łące kaczeńce żółkną ze swej urody
Las w śpiewie ptactwa w kolorach kwiatów dywanie
wróciły jaskółki , z nory borsuk wylazł i przerwał spanie.
Kwitną już kwiaty i owocowe drzewa jabłonie klony
na ranki słońce ogrzewa gniazda budują już wrony
Skowronek śpiewa o życiu i wiośnie
wielkim tempie wszystko szybko rośnie.
Trzecia por roki jest lato
Wakacje dla dzieci bardzo ciepło jada na wczasy mama i tato
sady pełne owoców i i kwiatów i kukułki kukanie
odpoczywa młodzież pod namiotami,w wodach trwa pływanie.
Lato to pora las pachnie żywicą i miodem i malinami
skoszonym suchym sianem lecącym bocianem
Żniwa dożynki uroczyste msze i ludzie z chlebem i wiankami
ze dożynkowymi piosenkami i orkiestry graniem.
Lato wydaje różne plony żywności
ludzie gromadzą na cały roku zapasy aby nie było głodu w przyszłości
Trwają w polu prace
koń mechaniczny czarną ziemie lemieszem przewraca.
Czwarta pora roku to już wrzesień
objęła przyrodę kolorowa jesień
Białymi firankami tkacza pająka idzie z mgłami
Czuć jak w kadziach burzy się winogronowe wina
Z liści jesień utkała dywany makaty arrasy
żegnają już w kluczu gęsie wysoko lotnej trasy
Szybowym lotem odleciały żurawie klangorem
zostawiły piórka na polu wsi chat pod borem
Te cztery pory roku zbudowała świat przyroda
każda z tych pór roku ma wady i zalety jej uroda
Ta muzyka kompozytora Wiwaldego
to melodia opery i radość ludziom roku kalendarzowego ?
JAN RYGOROWICZ 2014.01.018
PLAŻA DZIKA
Na plaży dzikiej piasku morskiej fali
świta już słońce paski słonecznej gali
Słoneczne kolory dotykają myśli i mocy morza
Po nocy mgielna łza zostawiła zorza.
W białych obłokach pali się świeca ołtarza
mszę poranną odprawia mewa?
Stoję na żółto jantarowym dywanie
z czaszy wiatru jodu przyjmuję komunię?
Morza fale grają organy i w niebie błysk dzwoni dzwon molo
msza jest arią AWEMARYJA pieśń solo
Na plaży zakwitł jantar morskiego piasku fali
Wierni mszy i morzu jantar zbierali..
To zapisali literami morskie fale błysk z nieba fleszy
ten morski plaży krajobraz został w sercach ludzi i cieszy
Człowiek oddycha morskim jantaru jodem
morze jest jantaru królem i morskim grodem ?
JAN RYGOROWICZ
HYMN PODLASIA
Wstań patrz na te dojrzałe kłosy zboże
złote pszenicy to wysiłek pracy dali rolnicy
te łany już go zwożą
poświęcone wodą pomocą Bożą.
To wysiłek owoc naszej pracy
pachnie chlebem winem miodem Polacy
Puszcze i lasy sady i łąki pola
tu nasze korzenia mowa i ludu pracy dola.
Nasze świątynie pozłacane na kopułach krzyże
święta góra Grabarka świątynia najwyżej
to tutaj nasza wiara i matki Boskiej ikona
te święte miejsce modlitwach nas przekona.
Od tysiąca lat przyjęcia tej chrześcijańskiej wiary
tu się rodzimy umieramy tu wnosimy toasty wina czary
A gdy jest trwoga dzwonią dzwony7
staniemy w szeregach do ojczyzny Polski obrony.
Niesiemy wspólny pracy Podlasia plon
z czterech tej ziemi ojczyzny Polskich stron
Ten nasz rdzenny Bużański Gród
ten spokojny sprawiedliwy mniejszości lód.
Nasze domy nasze kwitnące gryki i malwy i mowa
Puszcze zielone i to co widzi wzrok dokoła
tutaj nasz los pracy wysiłek wiedzy szkoła
dzwon dzwoni do Cerkwi na mszę nasz woła.
JAN RYGOROWICZ 2014 luty
JESIENNY POWRÓT
W Białowieży knajpie Carskiej sam na sam
w dużym kuflu piwa sobie chlam
Za oknem jesień listopad niech ci zdrowia dam
na drzewach szron śnieg zasypał ja jestem sam?
W rezerwacie spotkanie z Puszczy Królem
wraz z jego haremem,sosnowe barcie pszczół ulem
Puszcza o wyglądzie harmonijnym pawim
jak dobrze być w rezerwacie zwiedzać i bawić.
Jesienny powrót konny już zmierzch zapada
płonie ognisko przewodnik nam dzieje opowiada
Już noc nie widać Króla Żubra haremu stada
gra akordeon gitara to Białowieska biesiada.
Na niebie gwiazdy malują jesień
w śniegu barwne kolory liści szept drzew wzniesień
Barcie sosnowe żywiczne zapachy mają
na wietrze na jesienny powrót poezji grają.
W schronisku za oknem wietrze niech ci zdrowie dam
bo każdy dobrze wie , że to ostatni jesieni dzień już sam
Ja już wracam pod wrażeniem Białowieży jesieni
do domu sam otwieram drzwi , wszystko w pierzynie spi.
JAN RYGOROWICZ GRUDZIEN 2013
KAMIENNY DZBAN
Karawana wyruszyła pop pustyni piachu
w słonecznym upale bez problemu i strachu
Wiatr falami grał kompozycje żałosne
pękały ust wargi od upału słońca i wiosny .
W pustyni piach wiatr fale jak morza
karawana chłód nocy ,oświetla zorza
Ryczą i plują zmęczone wielbłądy
wody brak oazy ,widzą wiatru bicze prądy?
Noc wszystko śpi śni się kamienny dzban wina
rodzinny dom raj woda wino i chleb i goscina
Ranek na niebie paski kolory
brak wody ludzie majaca w oczach potwory.
Karawana idzie wiatr zamiata i piach kruszy
wchodzi do organizmu oczy i uszy
Kamienie oaza studnia i piachu chmury
Piramidy Faraona oaza palmy i mury.
Wydeptane kamienie studnia z kamienia
woda czysta plyna wody strumienia
Karawana odpoczywa dzban kamienny gasi pragnienie
dzbanie krople wody to jest wspomnienie .
JAN RYGOROWICZ
KAMIENNY KRZYŻ
W puszczy i sercach został czas i wojny ślad
na wzgórzu kurhan i mogiły
W kamieniu wykuto napis i krzyż
Ojczyzno matko i ojcze, grany był hymn żołnierzy kula zabiła.
Wrzesień 1939rok Polska granicy graniczny pas
wrzesień wojna obronna kipi w żyłach krew
Wschód i zachód granice wrogów strzały zielony las
ułańskiej dłoni szabli rżenie koni bitwy zew.
Zgliszcza miast i wsi palony Ojczyzny Polski dom
po drogach jenieckich ludzi tysiące szło
Wysoko samoloty sieją gradem kul, ich bomby czarne krzyże ogień
Na wzgórzu kurhan,Polski ,Słowian trupy rozpacz i zło.
Na Rzece Bug granica Ojczyzna podzielona mord i dym
W kraju dwóch wrogów ich czarne i czerwone tło
Nie ma sztandaru Polski godła nie grany hymn
W niewoli żołnierska brać obozy gułagi, żołnierzy chwyciło zło.
W 1945roku z tułackiej niedoli spod sosen i rzeki Oki nieba gwiazd
Z włoskiej ziemi Monte Cassino i zgliszcz
Część polskich ziaren do ojczystych wsi i miast
pod kurhan wzgórz kamienny krzyż zapaliło znicz.
JAN RYGOROWICZ 2014.01.20
KARAWANA
Pustynio wstrzymaj w nocy chłód
wiatr rano słońca upału żar
Pustynia Sahara gorąca jak czerwona stal
idą po falach piach nie rób karawanie strachu .
Słoneczny żar tamuje oddech słuch i wzrok
karawano kompasu wielbłądzich nóg
Ruch marszruty zapas wody drogi czas
karawana po Pustyni Saharze przejdzie nie ostatni raz.
Pustynio nie wchodz w burzą piaskową w złość
Egiptu oazy wody dzban zieleni palm posiej proso
Otwórz Egiptu i Nilu ogrody bram owoców zbioru zboża
zakwitną róże kwiaty miliony w pustyni bezdroża .
Z głębinowych studni pryśnie woda jak z aorty krew
Pustynia Sahara zazieleni się w zieleni zaryczy Król Lew
W ogrodzie kwiatach Mahometa Proroka miasto Eden
zbuduje złotych bram i miast siedem.
Karawano twarz umyje w oazie ugasi ci pragnienie i odpoczynek da
w oazie zieleni palm do ranka białego dnia
Prowadz dolo arabskich ścieżek zawianych śladów czas
oazy gościny skorzystasz nie pierwszy i nie ostatni raz.
JAN RYGOROWICZ 2014.01.27
KATYŃ
Żono moja może to już ostatni list
nie wiem czy otrzymasz te słowa
Jadę wagonach bydlęcych parowozu gwizd
w oknach kraty straż myśl i boli głowa.
Żono przytulaj naszego syna to nasz kwiat
Polska niech będzie nasza wolna,wieści pójdą w świat
Jak dorośnie syn opowiadaj mu jaki ojciec był
las zielony sosen brzóz zostaną koście i lotny pył.
Szosa smoleńska ,Katyń zielony las
samochody świateł grobowy znicz to mój ostatni czas
Bóg stworzył świat
życie zabiera nam Stalina kat.
Być może ktoś odkryje żołnierzy zbrodni zgon
syna chowaj naszego mów mu prawdę i go broń
Czy przejdzie pół wieku, czy przejdą lata
mogiły nasze zbiorowe czerń i ptak wianek przeplata.
Rosa zamieni się w płacz
żono synu kochaj ojczyznę , w albumie moje zdjęcie patrz
Polska to nasz dom , a hymn to patriotyzm i nasza siła
żegnam żono i synu od szukajcie gdzie jest nasza zbiorowa mogiła.
Kto nas odnajdzie mogiły i odwiedzi
pozna prawdę zbrodni jaki mi byliśmy sąsiedzi
Las widział i wie lecz powiedzie nie umie
ile jest ciał żołnierzy zbiorowych mogiłach bez trumien?
JAN RYGOROWICZ
KOMINEK
Za oknem światło księżyca
i ścieżek tysiąca gwiazd zachwyca
na szybach okien widnieją białe róże
pola pokryte białym śniegiem zaspy duże.
Na dworze noc skrzypią drzwi do chaty
z komina zaczyna malować siwy dym na raty
W chacie światło przygaszone
w kominku palą się drwa w ogniu nałożone?
Przez szkło kominka ogień bucha i grzeje
domowe pokoje do domu drzwi wiatr stuka i wieje
Zima zima mróz zamienił wodę na kryształy
jest silny mocny bez względny i nie wyrozumiały.
W kominku drwa malują kwiaty ogień kolory
na fotelu siedzi matka na drutach robi sweter we wzory
Bo to jest początek zimy
ubierać w ciepłe ubrania i ciepło lubimy.
Z komika idzie ciepło w chacie
matka zrobiła na drutach sweter tacie
Przy kominku świerszcz grać zaczyna
poezje recytuje tato ciepło i wesoło nie szkodzi zima?
Jan Rygorowicz 2014 luty
KROMKA CHLEBA
O każdej roku dnia i nocy
z lat dziecinnych mi się śni
Kromka chleba dała mi życie mocy
smak na ustach został do dziś mi.
Zasuszoną kromkę chleba
smakuje mi każdego dnia i nocy we śnie
Ludziom głodnym ,jest wielka potrzeba
kromka chleb tobie i mnie.
Chleb jest pokarmem i darem mocy
głodnym ludziom się śni po nocy
W świecie klęsk i wielkich suszy
brak chleba ,głód miliony ludzi dusi .
Wraz z chlebem brak czystej wody
jak ciężko żyją w klęskach żywiołowych narody
Wraz z brakiem chleba wody i higieny
choroby powstają ludzie takie same maja Geny.
Ludzie potrzebują chleba woda i soli
lekarstw leczenia i pracy , nie z ich winy i woli
Bo to głód niosą wojny susze i klęski i powodzie
Pomagajcie chlebem i wodą w biedzie i głodzie.
JAN RYGROROWICZ 2014.07.luty
MALOWNY OBRAZ KWIATY MAMIE
W dniu urodzin w pokoju oprawiony w ramy na ścianie
namalowany obraz olejny róż dany mamie
Były to kwiaty tulipany i trzy róże
mama ucieszyła się z prezentu obraz wisiał w pokoju na górze.
Ramach obraz oprawiony oryginalny
w wazonach kwiaty bez wody w dnie upalne
Mama kwiaty lubiła i stawiła w karafce kolorowe wina
zamiast podlewać kwiaty , sama pić zaczyna!!!
Był wielki apetyt na wszystko brakowało pieniędzy braki
usychały kwiaty ,bez podlewania w sposób taki
Mama wino sączyła z karafki codziennie kilka razy
Zbrakło obrazu winem pijane antyki i obrazy.
Obraz i obrazy antyki wiszące w pokoju na ścianie
kwiaty i róże pachniały codziennie winem mamie
Mama patrzy o ty pusto karafko ty pusty dzbanie
Gdzie mój urodzinowy obraz na ścianie.
Karafka i dzban na to codziennie pijesz wino w nałogu
odeszły antyki odeszli dzieci z domu mamy
Został pies wierny głodny siedzi na progu
pies nie wytrzymał matki nałogu ,mama pije została sama?
JAN RYGOROWICZ 2014 luty
O PAWLE JANIE II-GIM
Dostał dar od Pana Boga
by bronić ojczyznę ,stawić opór dla wroga
Otworzył wiernym oczy i słuchy
aby w ojczyznie nikt nie był ślepy i głuchy.
Kochał ojczyznę, kochał świat i ludzie
w homilii mówił o wyzysku fałszu i obłudzie
Pielgrzymował jak Pan Jezus Chrystus z wiarą
prosił pouczał został pod strzelony był ofiarą.
Od Wadowic do Lublina Krakowa
wierni modlą za Papierza jest rozmowa
Kochają go wierni kocha go świat
kocha go młodzież, Jan Paweł drugi ojciec i brat.
W całym świecie na kontynentach sława i pomniki
wiara i nadzieja nazwy ulic w prasie i telewizji dzienniki
Wierny syn Polski ,Papież Watykanu sługa Boga
Ojciec święty narodu,przykład kapłana teologa.
Ciężko schorowany
w świecie postać znana przez wiernych kochany
Odszedł na wieczną służbę do Ojca PANA Boga
ostatnia testamentu wola Papieża Jana Pawła droga.
Zostały modlitwy nauk kazania
prosił ludzi młodzież o patriotyzm i wychowanie
Nie dzielił ludzi na kolor i wiarę ojczyznę zjednoczył
Na wszystkich kontynentach naród zauroczył,
JAN RYGOROWICZ 2013 Grudzień
ODLOT ZURAWI
W jesienne dnie w białych mgłach zadumy
żurawi klangor klucza leci w dal
Pózna jesień łzawa jesień szum lasu wiatr niesie
W sercu dużo zmartwień ,dusza zmartwiona
żurawi i jesieni jest żal.
Wsi chaty pochylone w szacie sadu i pola
żurawie żegnają klangorem i echo woła
Stoję patrzę na pola gryki ,żurawi klucz szarej łąki
Czas smutny pożegnania ,moje serce jak czyste niebo
jak sny niespełnione nocami płynące.
Żegnam żurawie a wiosnę wracajcie
pióra w trawie jesieni kolorach albumu zostawcie
Przyjdzie czas wiosenny czas słońce ciepłem pomaluje
żurawie powrócą jak wiosnę poczują.
Będę liczył dnie w kalendarzu i czekam powrotu
tych ulubionych ptaków żurawi
Wspomnienie dziś moje oczy kropelka z nieba łzawi
popatrzę w albumie na pióra u usłyszę wiosenne grzmoty.
JAN RYGOROWICZ 2014.02.8
ODLOTY
W sierpniowym letnim słońcu
sejm Bocianów zebrał się w końcu
Tysiące chodzi i klekocze na łące
sejm Bocianów w dnie gorące!
Bociany starzy i młodzi
radzą i radzą przed odlotem
Bocian lekarz zbada ,czy odlot im nie zaszkodzi
aby mogły odlecieć ,na wiosnę wrócić z powrotem?
Brodzą bociany po polach i łące
robią żywności zapasy w dnie deszczowe i gorące
Młode bociany trenują to co ich nauczyli rodzice
muszą być sprawni ,pamiętać o gniazdach w okolicy.
Ostatni spacer tego lata ostatni klekotu śpiew
wzbili się wysoko pożegnali gniazda wsi i drzew
Klucz za kluczem Bocianów w chmurach jest dal
szkoda jaki wielki smutek wielki nam jest żal.
We śnie czuję melodię skrzydeł jak grają w locie
widziałem ich odlot stojąc w sadzie przy płocie
Ten pejzaż wszedł do mego umysłu i oczy
widzę bociana jak macha skrzydłami z bólu wił
nocami będzie we wsi ludziom się śnił?
2013.09,017 JAN RYGOROWICZ
OJCZYSTO MOWO
Matki piersią mowo i gwaro karmiona
nocami nie spała, brała mnie swe ramiona
Powtarzała do mnie pierwsze liter słowa
na kresach wyrosła wiara i mowa.
Na Podolu Polesiu powstała mowa kresowa
mamo tato jaka to pora roku to nasze słowa i nasza mowa
Wyrosła z wiarą świątyni Pana Boga
urodziła się w ludziach rdzennych mniejszości liczba mnoga .
Na wschodzie kresy mówią narodzie
ojczyzno mowo gwaro i wiaro żyjcie wielkiej zgodzie
Z ust mowy piosenki wiersze i folklory
pola ojczyste gwara i szlacheckie dwory.
Ojczysto mowo kresy ludzie Polacy Słowianie
w szkołach nauka sylaby liter ich czytanie
Estrady występy Jarmarki Kaziuki
Wilno ,Ostra Brama ,uczelnia wiara nauki.
Ojczyzno mowo kresy ojczyste strony
W miejscach zamieszkania byli chrzczone
Należy dochować wierności gwary nie ma czego się wstydzić
mowo należy cię bronić szanować,nie pozwól głupcom szydzić !!!
JAN RYGOROWICZ
OJCZYZNA
Ojczyzna moja to ziemia jest mi droga
tu się urodziłem poznałem ludzi i Boga
Matka mnie uczyła ojczystej mowy
tu się rosłem i chodziłem do szkoły.
Ojczyzna moja to Hymn i godło orzeł w koronie
Grób nie znanego żołnierza i wieczny znicz ogień płonie
Cedynia Siekierki i graniczne rzeki
obronie ojczyzny bohaterów ziemia nakryła na wieki
Ojczyzna moja to nasza i mój patriotyzm ojczyste symbole
wykute orężem zbroi i krwią malowane nauczono w szkole
Lasy zielone puszcze jeziora ,Tatry góry
historyczne zamki Królewskich twierdz mury.
Ojczyzna moja to świadomość i wierność słowa
w zagrożeniu jak matka do obrony nas woła
Pola zielone kwiaty morze
słońce niebo księżyc,niebo pogodne i nocne zorze.
Ludzie nauki wiedzy ludzie fabryk rolnicy roli pracy
to moja ojczyzna jak nam dała wiara , ekonomi plon niosą polacy
Ojczyzna moja to wsie miasteczka i miasta co takim postępie rośnie
tu się rodzą się dzieci uczą,każdy z tych dzieci na obywatela wyrośnie.
Ojczyzna moja ciągłość historyczna Polskich Króli stolice
Gniezno , Kraków , Warszawa Zamek Króli , Krakowskie sukiennice
Dzwon Zygmunta hejnał grany
Zamek Wawel to historia mojej ojczyzny w świecie jest znany.
Uczciwy naród wnosi wkład w ekonomię w pracy
jesteśmy w Unii Europejskiej Polacy
To wszystko od nas los ojczyzny zależy
od patriotyzmu nauki obrony ojczyzny i od tego należy bronić ojczyzny macierzy !!!
JAN RYGOROWICZ 2014 grudzień 29
PASTERZ I ORZEŁ
W błękicie nieba kaskad szczytów gór
orzeł wysoko wznosi słońcu i chmur
Gniazdo zbudował w cieniu kosodrzewiny
widzi górali owce jak na skrzypcach grają dziewczynie.
Górale pasterze grali śpiewali w szałasach na halach
orzeł porywał jagniątka i swym dzieciom robił bale
To trwało miesiącami latami w owiec pasącym się stadzie
orzeł dbał o dzieci swojej rodziny ,kradł i kradnie!!!
Orzeł poczuł dym watra grają skrzypce tańczą dziewczyny
to jest dzień górala z góralką zaręczyny
Tu jest im wesoło bawią i tańczą jedzą i piją śpiewają
owce nie pilnują cisza spokojnie oto nie dbają?
Orzeł koszącym locie dokonał jagniątka porwania
ugościł swoje orlątka dał im rano na śniadanie
W nocy wiatr halny łamał drzewa , w gniazdo grom uderzył
orzeł wrócił do gniazda z jego rodziny nikt nie przeżył.
Orzeł samotny w żałobie wdowiec bez pary
góral samotny rzuciła jego góralka bo był biedny i stary
Jednakowy ich los połączył z górami
górala z owiec stadem ,orła z owiec stadem wzajemnie wrogami.
Orzeł już stary dobrze nie widzi jest na diecie
góral pasterz stary dobrze nie widzi jest na diecie w lecie
Jesień powrót owiec z hal do Bacy
góral pasterz otrzymał zapłatę i za pracę.
Orzeł został w górach szybuje
góral pasterz siedzi w barze w śliwowice degustuje
orle opowiada i denerwuje ,Gazda wiecie
pasterzu Orzeł jest pod ochroną w imunitecie ?
JAN RYGOROWICZ 2014.01.013
PIESŃ O NASZEJ ZIEMI
Ziemio matko ludu karmiąca
tworzysz przyrody piękne łono
perłowe rosy złote i srebrne słońce
naród jest tobą miliardy istot nakarmiono!
Ptactwo i wichry wznoszą modły
czasami prawdą i fałszem klęską podłą
My stajem za ciebie naszej ziemi obronie
malowaną łzami i krwią na każdym zagonie.
Mamy historyczną pamięć mamy wiedzę
musimy cie ziemio szanować granica to miedze
Nasze morze nasze porty i miasta
tu my żyjemy tu umieramy i młodzież wyrasta.
To nasze postępy i nasze problemy i radości
szanujemy naszą ziemie. Dla naszych w przyszłości
Po nas oni będą tworzyć nauki postępy i plony
0ni będą uprawiać i bronić pól i miast miedz zagony,
Z krynicznych wód zielonych puszcz lasów
z naszych śnieżnych gór wysokości tarasów
Nasza świadomość patriotyzm i wiara obronie
ten wieczny ogień znicz co nad mogiłami płonie?
Naród zna historyczne miasta oręż i grody
broniły ziemi podzielone plemienia słowiańskie narody
W jedności jest siła i wiara obrona
karmi nas ziemia matka z garści zbóż ona.
Pieśń o naszej ziemi do serc umysłu wchodzi
szanujmy naszą ziemie starzy i młodzi
Na ten szacunek i trud plony ziemi Bóg wynagrodzi
ziemia wykarmi chlebem mlekiem i miodem osłodzi.
JAN RYGOROWICZ
POEZJA
W białej dolinie już świta
różowy puch z kwiatów leci
skowronek śpiewem wita
Pan Bug latarką z nieba świeci.
Pan Bug naładował baterie
grzeje , świeci i na ziemi gości
aby dzieciom było ciepłe wakacje ferie
mieli zimą atrakcji i radości?
Pan Bug rosą srebrzystą
różami i kolorami ,wodą z nieba czystą
pisze z przyrodą poezję strofami
pisze uczy rozumieć , szanować, być wzorami!!!
Pan Bug pisze poezję w Oceanach falami
w Morzu Bałtyckim kamyczków Jantarami
W pustyniach pisze poezje dla karawany
Oazy palm liści i dzieci , Panu Bogu los dzieci znany?
Pan Bug Tundrę ogrzewa pisze poezje ,świeci
wyładowują się szybciej baterie i jest zimniej dla dzieci
W Tundrze dla dzieci nie ma wakacji
ferie i ferie białe śniegi , stare baterie Pan Bug przyznał rację!!!!
Pan Bug pisze poezję w Sawannie
w Buszu dla dzieci , ma nowe mocne baterie
chodzą lekko ubrani o czarnej karnacji i nie kąpią się wannie
maja ciepłe , wakacje i ferie.
Pan Bug pisze poezję dla ludzi górali
dla ich dzieci ,o różnej porze lud rzeżbiarzy malarzy i drwali
W Pana Boga wierzą , w nagrodę Watykanie górala Polaka
na Papierza wybrali.
Jan Rygorowicz 2012 .02.14
PRZEZ OKNO KRAT
Z celi przez okno krat patrzą na świat
widzą niebo komin i czarny dym
Brak firanek jest pajęczyna wolność to jest różowy kwiat
jest tyle łez i gorzkich słów jak wierszu rym powiedz
wszystkim przestępcom i zbrodniarzom tym.
Świat idzie według skazówki zegara
nie zawszy jest sprawiedliwa Temida i wydana kara
Tam gdzie popełniono zbrodnie to wielkie zło
tam jest na rekach krew jak sztandaru na wietrze tło
Temida nie wytrze z pamięci i nie wróci zbrodni zgon.
W celi stłoczony ludzi przestępcy piszą scenariusza świat
planują jak najszybciej wydostać się z celi krat
W tych ludzi zbrodniarzy w głowach wolność się marzy
planują jaka im okazja do ucieczki się nadarzy
Witaj jutrzenko wolności ukrywam się nie widzę sobie
bez zbrodni przyszłości.
Świat idzie według skazówki zegara
recydywa zwiększona za przestępstwa kara
Praca dla ciągnika i dla woła
przestępcom to kodeks złodziejski honoru ich słowa
jak zdobyć wielkie kwoty pieniędzy
pożyć bez pracy w dostatku przepychu ,a nie w nędzy .
Znowu krew zgon i płacz i tyle wysiłku organów pracy
ponowna cela okno krat. Ludzkości los i taki świat.
JAN RYGOROWICZ 2014 24 luty
SMAK OJCZYZNY
Ojczyzno znasz smak i gorycz piołunu
rozbiory powstania kajdany szkorbut i Sybir
W goryczy obietnic błyskawicy pioruna
jęzor ognia palił zapisał i zadymił.
Nasze rodowe uczucia i bractwo
w ziemiach obcych mocarstw rozsiane
W różnych plemionach żywe i pogrzebane
sławne jak gołębie pocztowe w lot zamienione.
Rodowe dziedzictwo grabione w zaborze
nie daliśmy odebrać nam mowy i wiary
Wywozili do obozów i gułagów rozstrzelali,Oj Boże!
Krew przelana na ołtarzu ojczyzny dary.
Nasze ziarna słodkie, słodycz i gorycz piołunu
gorycz korzeni po całym świecie rozsiana
Tym co za wolność zginęli,a żywym serca zraniono
część im pamięcią za tych co za nas w obozach spalono.
JAN RYGOROWICZ 2005.grudzień 15
SCIANA PŁACZU
Jest takie na ziemi miejsce goryczy
jest taka ściana płaczu ,ile łez?
Ile napisano kartek ,każdy żyd sobie życzy
wspomina pokój czas jak róże i bez,
Stojąc przy ścianie płaczu we fraku
kiwa się i modli ma pejsy kręcone
Stoi i myśli aby nie było na Izrael ataku
modli się i słyszy wybuchy terroryści uzbrojone?
Kwitną róże kwiaty płynie krew i kwitną bzy
w Izraelu na ulicach wybuchy wojna i łzy
Z góry i Syjonu słowa napisane Proroka
ziemia święta we krwi Atomowa Epoka .
Arab krzyczy na żyda to okupant i bandyta
podkłada dynamity giną samobójcy i żydzi kwita
Żyd do terrorystów strzela ojczyzny broni
nowa ściana płaczu , jeden drugiego do ziemi goni!!!
JAN RYGOROWICZ 2014 luty 11
W BŁEKICIE NIEBA
Słoneczny blask maluje kolorami
na górze kopuła i krzyż z dzwonami
sosny woskowo zielone
Na górze Grabarka na Cerkiew pochylone.
Jaka tu cisza jaka tu panuje krzyżowa droga
na tym skrawku ziemi drug wydeptana ona
Jak wchodzi do duszy i rozumu wiara od Boga
przez mnichów napisana Matka Boska Ikona!!!
Tysiące próśb do Pana Boga
o różne nieszczęścia i przeżycia krzyże i krzyż
modlitwą pielgrzymi błagali Boga taka wiara i droga
Te miejsce i krzyże i schody prowadzą duchowo dziś.
Jest tu nadzieja modlitwy prośby wiary
wiary sumienia do Pana Boga modlą się młodzi stary
Wyznając grzechy i popełnione czyny
prosząc o przebaczenie o pokutę za grzech winy.
Na tej świętej Górze Grabarce dzwonią dzwony
głos ich dochodzi do wierzących,cztery świata strony
Msze i nocne czuwanie
wierni pielgrzymi maja duchowo z Matka Boska spotkanie.
W błękicie nieba blask od świec i zniczy
nad grobami oświetlone ich nie policzyć
Nowe krzyże nowe nadzieje i prośby ludzi do Pana Boga
święta woda ,powrót do swych domów jedyna droga.
JAN RYGOROWICZ 2014.01.05
WINO I SZAMPAN
W butelkach musuje wini i szampan w sali
w słodu burzy się jak z nieba burzowa chmura
W sali aromat wznosi się jak jesienna mgła
jak róże słonecznej Grecji czekają poranka każdego dnia.
Na wyspie Rados jest radość w Tawernie Bob tłok
Strzelają korki szampana jest gwar cały rok
Lampki wina jak kolor morza dotyka ust smak
w takt muzyki tanecznej ruch nóg i rąk figur znak .
Zacumowane łodzie katamarany pisk mew
na falach parkietu morze ,echo muzyki spiew
Takt muzyki gitar tancza dziewczyny wino wino
unosi się w sali dym cygar tancz dziewczyno.
Tanczace Panie i Panowie nam morze opowie
nam marynarzom jak szampon szumi w głowie
Słońce zakrywa uroki Grecji nocny sen
dzwon zaprasza na mszę do skalistej cerkiewki.
Słoneczny poranek warkocz zaplata
odejdą dnie i zostanie starość i wspomnienia lata
Niebo malowanym welonem pajęczyn
to ślub morza i poznania dziewczyn zaręczyn.
Pożegnali łodzie katamarany białymi żaglami
Grecja została błękitnym niebem słońca Różami
Morze to morze honor i śpiew do ojczystego portu bram
co powiedzą na spotkaniu żony dziewczyny nam?
WROTA DOLINY
Pośród skalistych gór
każdego poranka urokiem dotykają chmur
Słońce fotografuje mrugają halne flesze
wzrok ludzi w dolinie chochołowskiej wszystkich cieszy.
Idąc i wznosząc się coraz wyżej do schroniska bliżej
Góry Tatry w kolorach słońca jak ogień Watry
Naraz ciemne chmury błyska i błyska
daleko widać kościoły szczyty gór i Kościeliska.
Dolina Chochołowska gór Tatr wrota
aura zmienna to śnieg deszcz słota i grzmoty
Góry w słońcu się cieszą ,mrugają flesze
w dolinie przyrodę ciepło słoneczne cieszy
Wrota doliny Chochołowskiej to cztery pory roku
od wiosny do zimy od świtu do zmroku
Wrota malowane Polska złota jesienią barwami
grającymi wodospadami,
JAN RYGOROWICZ 2014 luty
ZA OKNEM
Za oknem zapach puszczy jodły i pagórki
księżyc woskowej koronie
Popadał deszczyk z małej chmurki
mgła ścieli się w bagiennym tronie.
W niebie energia gwiazd wierzby przy wodzie
wieś ulica chaty gontem kryte
Płoty z gałęzi świerkowych plecione w zagrodzie
studnie z kamienia żurawie z drągów zbite.
Górka wiatrak wcina skrzydlate ramiona
wiatr obraca kamienne walce mąka mielona
Noc cicha wiosenna wieś w puszczę wtulona
wieś szara zaspana nocą zamglona .
Na niebie różowe paski słoneczna kula warkocze rozplata
wieś budzi si,e ze snu jaskółka lata
Sad wiśniowy kwitach jabłonie
dużo uli pasieka pszczoły latają w swoim gronie.
W Puszczy Białowieży Topiło basen wodny
o świcie unoszą mgły żeremie Bobry skacze szczupak głodny
Faluje wiatr aromat żywicy
jelenie żubry łosie leśne pracownicy,
JAN RYGOROWICZ Luty 2004
BRACIA
Imiona wymieńcie Polacy bracia
w obcej ziemi ich groby poznacie
Postawcie im krzyże z pomnikami
wykujcie słowa ,że byli żołnierzami.
Dzwońcie dzwony ropsodium żałobne
narodzie obudż się wstań Temido aniele
Za młodość za krew przelaną dusze nagrobne
pokaż świadectwo o zbrodniach dziele .
W katowniach zbrodniarzy krwi plamy
groby bez imienne i nieznane mamy
W archiwach akta dane o zachodzie i wschodzie
Temido Trybunale zważ prawdę o katach
w Europie na Polskim narodzie.
JAN RYGOROWICZ 2002.